20 Mart 2012 Salı

ÖSEYEMESEDEBENYERİM

Bir andı sanki. Silik, rüya gibi biraz.. Camı açtığımda ilk karşılaştığım egzoz kokusuydu. Çünkü otoyollar egzoz kokar.
Herhangi bir ruh halinin olmadığını düşün, boşluktasın sanki -ve boşluk sonsuzluktur anımsa- . Bir ana sığmıştı tüm gördüklerim. Gördüklerimi uzun süre de görsem benim için değişen birşey yoktu değil mi?

Ve yalnızdın gerçekten de, çok mutlu olmayı düşlesen de. Hayal ettim ardından; beni arabalarıyla rahatsız eden insanlar kim, nereye gidiyorlar, neden gidiyorlar? Onlar beni bilmiyorlardı ama ben onların hayatlarını kurgulamaya çalışıyordum. Çok garip..

Her sabah bankanın dibinde önünde bir tartı ve bir kola şişesi su bulunan adam yerinde olmadığında bile endişeleniyordum. Dediklerimi anlamanı beklemiyordum. Çünkü bunları yalnızca ben yaşıyordum. Bu sana son elvedam ve ilk merhabam olacak..

Kırılmanı istemem, ben yola çıkıyorum, sen kendine iyi bak.

Bu arada çok saçma bu yazı.