Yine bir akşam, yine sensiz, yine sessiz..Evet sen yoksun hayatımda olmanda gereksiz. Oldun da ne oldu sanki ? Yine dertsiz, yine tasasız..Sadece etrafıma gülücükler saçıyordum, ayaklarım yerden kesiliyordu. Hayatı daha çok seviyordum sen olduğun için. Ve beklemek yoktu. Gelmiştin..Geçte olsa gelmiştin . Sen kırık kalplerin mimarı , sen asla geri dönmeyecek gemilerin kaptanı , masallardan düşen üç elma , harflerimdeki kelime , kelimelerimdeki cümle , cümlelerimdeki eserdin.Nefeslerimi daha anlamlı alıyordum her geçen gün.Türlü türlü hayaller kurdum ve olmasını her şeyden çok istedim. İstemese miydim ? Belki çok seviyordum belki çok değer veriyordum. Belki değil çok. Çok seviyordum çok özlüyordum çok güveniyordum. Çok çok çok ! Hepsi çok. Sen bende çoksun, ben sende yok..
Ama artık yoruldum. Yanlış anlama ama. Seni yada seni sevmekten değil asla. Bir harfinden bin mana çıkarmaktan yoruldum. Bir bakışına dünyaları veripte verdiğimle kalmaktan yoruldum..Ve bırakıyorum. Çünkü; hep bir şeyler eksik hep bir şeyler fazla. Çünkü; sen bende eksiksin, ben sende fazla..
